Historia Zespołu Szkół Nr 1 w Nienadówce
W Nienadówce wraz powstaniem parafii w 1601 roku ufundowanej przez Annę z Pilczy i jej męża Krzysztofa Kostkę powstała szkoła parafialna. Działalność szkoły potwierdzają sprawozdania z wizytacji biskupich. W 1638 roku odnotowano, że w Nienadówce był budynek szkolny, a w 1645 r. płacono nauczycielowi żakowe. Do szkoły parafialnej uczęszczali synowie bogatych gospodarzy. Uczono ministrantury po łacinie, katechizmu po polsku oraz pisania, czytania i rachunków w języku ojczystym. Nadzór nad funkcjonowaniem szkoły sprawował proboszcz i patron szkolny czyli właściciel wsi. W 1783r. wizytacja biskupia stwierdza brak budynku szkolnego i nauczycieli. Taki stan rzeczy trwał do objęcia probostwa w Nienadówce przez księdza Antoniego Momidłowskiego, który dbał o budynki parafialne i wybudował nową drewnianą szkołę w 1864 roku, a następnie budynek obecnej starej szkoły z cegły, która pozostała po budowie kościoła. Budowę ukończono w 1897 roku. Połowę budynku zajmowała jedna izba lekcyjna, drugą stanowiło mieszkanie kierownika szkoły, którym był Marcin Gdula. W 1902 roku powstała szkoła w Nienadówce Górnej, gdzie nauczycielem kierującym była Drezowska Maria. W Nienadówce Dolnej szkoła powstała w 1907 roku. Do wszystkich szkół uczęszczało około 300 uczniów, w tym 10% stanowiły dzieci pochodzenia żydowskiego. W dobie autonomii galicyjskiej uczono w języku ojczystym. Dzieci pisały na tabliczkach rysikiem, nie było wielu podręczników. W okresie międzywojennym w Nienadówce istniały wyżej wymienione szkoły.
W 1925 roku szkole w Nienadówce Środkowej nadano imię Henryka Sienkiewicza. W tym czasie nie zmieniła się baza lokalowa szkół. Niewielu uczniów po skończeniu szkoły powszechnej zdało maturę, gdyż nauka w szkołach średnich była droga i nie stać było rodziców na jej opłacenie. W czasie II wojny światowej w budynku szkoły kwaterowało wojsko niemieckie i był magazyn zboża. Wynajmowano pomieszczenia w budynku mleczarni i u prywatnych gospodarzy. Niemcy ograniczyli naukę języka polskiego oraz zakazali nauczania historii i geografii. Wydawali broszurę Ster, z której nauczyciele uczyli uczniów. Uczono też języka niemieckiego. Na terenie Nienadówki w 1943 roku zorganizowano tajne nauczanie w zakresie siódmej klasowej szkoły powszechnej i szkoły średniej. Nauczycielami byli Jan Nowiński, Józef Guzenda, Ludwik Janik, Jan Bolesław Ożóg i inni. Egzamin z zakresu klasy VII odbył się 29 maja 1943 roku. Egzamin maturalny odbył się 20 czerwca 1943 roku, uczestniczyło w nim 18 osób.
W 1959 roku część uczniów ze szkoły w Nienadówce Środkowej odeszło do nowo powstałej Szkoły Nr 2 w Nienadówce Górnej. W 17 stycznia 1971 roku oddano do użytku nowy budynek Szkoły Podstawowej Nr 1, której dyrektorem był Ludwik Janik. W latach 1990-2007 funkcję dyrektora pełniła Józefa Baniak. W tym czasie 5 grudnia 1996 roku Szkole Podstawowej Nr 1 ufundowano sztandar, z okazji 70-lecia nadania szkole imienia Henryka Sienkiewicza oraz w 90 rocznicę śmierci pisarza. Sztandar ten poświęcony został przez księdza biskupa Kazimierza Górnego.
W następnych latach szkoła została rozbudowana, dobudowano salę gimnastyczną, podniesiono dach nad budynkiem i wykonano nową elewację.
Uczniami szkoły byli:
- Kazimierz Grotowski profesor fizyki na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie i Uniwersytecie Cambridge
- Jerzy Grotowski twórca Teatru Laboratorium
- Jan Bolesław Ożóg znany epik i poeta
Nauczyciele kierujący, kierownicy, dyrektorzy:
- 1870 - Wojciech Makowski
- 1878-1882 - Marcin Gdula
- 1883-1888 - Józef Kobosowicz
- 1889-1901 - Marcin Gdula
- 1901-1922 - Jakub Pieńczak
- 1922-1936 - Stanisław Marczyk
- 1936-1938 - Leonia Mossoczy
- 1938-1950 - Karol Robak
- 1950-1954 - Anna Buczak
- 1954-1955 - Jan Ochalik
- 1955-1974 - Ludwik Janik
- 1974-1984 - Janina Gaweł
- 1984-1990 - Danuta Leśniowska
- 1990-2007 - Józefa Baniak
- od 2007 Anna Grzebyk
